Yeaaaaaaaah, wir haben das geschaft! Toen we hoorden of we het gehaald hadden konden we wel een gat in de lucht springen, natuurlijk werd je geacht stil te blijven zitten zodat iedereen het kon blijven horen. We zaten met zijn allen bij elkaar in de zaal waar we ook altijd theorie les hadden. In noodvaart werden onze namen er in alfabetische volgorde doorheen gejaagd waar iedereen bij zat. Na je naam werd gezegd of je het gehaald had of op welk onderdeel je gezakt was. Super lang duurde het voordat de eindelijk bij die verdraaide S aangekomen waren. Inmiddels waren om me heen al enkele in tranen uitgebroken zowel van vreugde als van verdriet. En toen kwam eindelijk die opluchting, er viel zo een enorme last van mijn schouders. Ondanks de fantastische tijd die ik tijdens de anwärter heb gehad, heb ik ook gemerkt dat je continu onder druk staat en dat hele examen altijd door je kop jaagt, ook op de momenten dat je eigenlijk wilt ontspannen.

En nu feesten! Samen met een groepje vrienden hebben we de hele middag gezocht naar een ander onderkomen omdat we niet allemaal een extra nachtje konden blijven in de JUFA. Er moest natuurlijk wel even wat gevierd worden die avond en dus was een slaapplek in Kaprun wel enigszins noodzakelijk. Uiteindelijk hebben we een appartement voor 10 personen kunnen vinden. Daarna zijn we heerlijk uit eten geweest en hebben we de avond afgesloten in het Paviljoen in Kaprun. Een tent waar het niet moeilijk is een goed feestje te bouwen. Dat is dus ook precies wat we gedaan hebben met de nodige schnaps. Hier kwamen we ook veel andere mensen van de anwärter tegen die nog wel in je JUFA sliepen, super gezellig!

De volgende ochtend hebben we heerlijk met elkaar ontbeten en daarna begon de volgende etappe van dit winterse avontuur. Op naar Lienz, hier zou ik Regien ontmoeten. Een meisje die ik van tevoren enkel en alleen van naam kende. Ik had via Nicole contact met haar gekregen omdat Nicole had gevraagd of ik tussen mijn anwärter en mijn werkperiode misschien bij haar kon slapen. Best raar om zo af te reizen voor 2 weken naar iemand die je van tevoren eigenlijk nauwelijks kent. Nicole had me van tevoren al wel verzekerd dat het heus wel goed zou zitten tussen Regien en mij. Niets bleek minder waar, we waren echt twee handen op één buik! Gelijk al toen we in gesprek raakte op de weg van het station naar haar huis bleken we zoveel gemeenschappelijke interesses te hebben! Tijdens onze mooie wandeltochten en gesprekken werden we steeds hechter en begon ik zo enorm te waarderen hoe zij in het leven stond. Ik heb echt genoten van alle gesprekken die we gevoerd hebben over alle mogelijke dingen. We hebben samen ook zoveel leuke dingen gedaan, van de omgeving ontdekken, heerlijk koken, de katjes opvoeden, te veel glühwein drinken, hout hakken, 10 kuub hout opstapelen tot paragliden! JAAAAA ECHT JA , PARAGLIDEN!!! Dit was denk ik één van de tofste ervaringen die ik heb meegemaakt, zo verschrikkelijk tof om zo door de lucht heen te zweven. Echt onbeschrijfelijk… Dit is iets wat ik echt wil blijven doen dus ik denk dat ik wel weet waar ik van de zomer te vinden ben, ergens op een berg om een paraglidebrevet te behalen!

Na ongeveer een week zijn papai en Max ook nog richting Lienz gekomen, we hebben een aantal dagen heerlijk kunnen skiën en boarden op de Mölltaler gletsjer. Een prachtig hooggelegen gebied waar geen mens te bekennen was! Ook hebben we Matrei nog een dagje aangedaan, waarbij Max en ik hebben staan sneeuwhappen op een snowboard. Al met al een paar super gezellige dagen en geslaagde twee weken in Lienz.

Inmiddels was de tijd aangebroken om weer op doorreis te gaan richting het gebied waar ik uiteindelijk zou komen te werken, Zauchensee in de enorme Ski Amadé. Ondanks alle prachtige dingen die ik tijdens deze doorreis heb meegemaakt begon ik inmiddels ook wel een beetje uit te kijken naar een plekje waar ik toch voor een wat langere tijd kon settelen en waar ik niet zou hoeven nadenken over welke spullen ik uit mijn tas zou toveren zodat ik het weer zo snel mogelijk kon inpakken. Het was een ongelofelijke mooie rit om uiteindelijk te eindigen in het op dat moment idyllische Zauchensee! Hier hebben we de spullen gedropt en nog een koffietje gedaan en vervolgens afscheid genomen. Nu maar eens mijn plekje gaan vinden hier, ik heb er reuze veel zin in!